mag ik mijn adhd medicatie asjeblieft

Ik wist niet dat ik zo blij kon worden van een recept. Hoewel ik de eerste keren altijd schoorvoetend en met veel tegenzin de apotheek binnenliep, was ik vandaag toch wel een beetje opgelucht dat ik eindelijk mijn oude vertrouwde recept op kon halen. Halleluja.

Dacht ik

Want hoewel mijn recept was gefaxt, was het niet ontvangen door de apotheek.
En toen ik een uur later belde, was het er nog steeds niet.
*Mental breakdown is on his way

Hoezo is nog niet binnen?
Nee we hebben niks op de fax ontvangen, misschien kun je je psychiater nogmaals bellen
Nog een keer bellen?!
Ja wij kunnen je nu niks meegeven

Volledig in paniek belde ik de secretaresse van mijn ggz op. Ze had direct in de gaten dat ik absoluut niet zonder medicatie door het leven zou mogen gaan en had binnen twee minuten de apotheek het betreffende recept door gemaild, halleluja, drie hoeraatjes voor de secretaresse.
Snel naar de apotheek toe en dan eindelijk verder met de belangrijke dingen van de dag.

Dacht ik

Oke even kijken, over een uur kun je je medicatie ophalen.
EEN UUR?! 
Ja ik heb het nu niet klaar
EEN UUR?! Ik kan geen uur wachten?! Ik moet werken!
Ik kan niks voor je doen want ik weet niet hoe ik de mail moet openen en mijn collega die dat wel weet is even naar de jumbo (serieus? Serieus.) dus je zult echt op haar moeten wachten.

Ik weet niet hoe deze apothekersassistent haar post verstuurd, maar blijkbaar zijn postduiven in ons dorp nog altijd helemaal hip.

Er zat niks anders op. Ik had alweer meer stampij gemaakt dan goed voor me was en dus ging ik nors buiten op het bankje wachten op blijkbaar de enige collega die snapt hoe ze een mail moet openen. Ik wist dat ze in Limburg soms met dingen achterliepen, maar zover had ik ook weer niet gedacht.

En dan,
Toen de collega ein-de-lijk binnenkwam, ik direct voorkroop op de andere vijf wachtenden omdat ik vond dat ik aan de beurt was en ik dacht dat alles geregeld was, was het nog altijd niet geregeld en kon ik mijn irritatie helemaal niet meer onder stoelen of banken steken.

Hier is je recept
Fijn, maar dat is het verkeerde merk, die verdraag ik niet 
Heb je het al eens geprobeerd dan?
Gelukkig heb ik adhd, daar hebben ze in ieder geval pilletjes voor, voor domme apothekersassistenten is nog altijd niks gevonden dat werkt. Ja anders wist ik niet dat ik het niet kon verdragen lijkt me dus die andere graag, kijk medische verklaring, is niet voor niks. 
Die hebben we niet in huis dus die moet ik dan voor je bestellen

Omdat er gewoon echt niks anders opzat legde ik me er maar bij neer.
Oke dan bestel hem maar, wanneer kan ik hem ophalen?

En toen kwam de klap op de vuurpijl:
“Dat weet ik niet, de levertijd is onbekend en dat kan dus best wel een hele tijd duren, daar kan ik je niks over zeggen” 

Ik viel van mijn geloof af, dacht dat ze een grapje maakte en ik wist serieus niet meer wat boven en onder was. ERROR ERROR ERROR BREAKDOWN ARRIVED

Hoi ik ben martha en dat weet nu de rest van het dorp ook.

Een tijdje duren?!?!? Ik kan niet een tijdje wachten!! ik heb mijn medicatie nodig!!!!
Ja dan zul je contact moeten opnemen met je psychiater, dit is het enige merk dat we hier hebben, die kan ik je wel meegeven.
DIE VERDRAAG IK NIET!!! Ritalin, strattera, concerta?! Iets anders?! Heb je helemaal niks anders?!
Nee ik heb niks anders, alleen deze.
Oke doei 

Ik was er helemaal klaar mee en ik stond al half buiten toen ik nageroepen werd door de geïrriteerde assistent.

Wat ga je nu doen?
Weg van hier want je kunt me niet helpen dus ik heb hier niks meer te zoeken
Maar wat ga je nu doen dan? 
De psychiater bellen en hopen dat hij een betere oplossing heeft
En wat moet ik met dit recept doen dan?
Weet ik veel, stoppen waar je hem hebben wil, jij zegt dat je het niet hebt en niet kan krijgen dus wat moet ik er dan mee, van mij mag je het houden.

Terug in de auto belde ik psychiater terug op. Psychiater had mijn 10 minuten durende klaagzang met volume gehoorbeschadiging aangehoord en had besloten dat hij anders zelf de apotheek voor mij zou bellen, hij kon me niks beloven maar kon het wellicht proberen.

Prima, doe je best, succes.

Dus.

Wat bij mij niet kon, kon bij psychiater blijkbaar wel.
Morgen om 15:00u. kan ik mijn eigen merk medicatie ophalen.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Wauw.

maar rustig was ik dan weer wel

Afgelopen donderdag was de training beter gegaan, ik was rustiger, minder enthousiast en dus ook minder aanwezig. Meerdere keren kreeg ik er een complimentje voor want ik was nu wel toegankelijker, tuurlijk nog altijd wel drukker dan de rest enzo, maar echt wel anders dan de week ervoor, echt beter, keep up the good work Martha en ik was behoorlijk trots op mezelf want dat had ik toch even goed gedaan. Niet dat ik het gevoel had dat ik er zelf veel voor had hoeven doen, maar toch.
Een beetje raar vond ik dat eigenlijk van mezelf wel maar het zal wel te maken hebben gehad met het feit dat ik iets meer geremd werd, de medicatie het nu misschien beter deed, ik nu iedereen in de groep kon, meer gewend was aan de training en er meer structuur was dan de week ervoor.

Dus

Toen ik afgelopen vrijdag en zaterdag ging denken dat ik anders ook best wel overreden wilde worden door een vrachtwagen, ik ipv rustig eerder depressief overkwam, ik me van iedereen afzonderde en liever in mijn eentje in een hoekje zat en ik van echt helemaal niks meer enthousiast kon worden, begon ik te vermoeden dat er misschien iets niet helemaal klopte.

C vermoede dat ook.

Toen ze me zaterdag namiddag vastpakte en vroeg of het wel goed met me ging barste ik als een emotioneel wrak waar iedereen bij stond in hysterisch huilen uit. Als je het doet moet je het natuurlijk wel goed doen.
Het verbaasde me dat ze me na deze performance niet in een dwangbuis heeft laten afvoeren naar de gesloten afdeling, had ik andersom waarschijnlijk wel gedaan: koekoek.
(Dat dacht de rest ook want hoewel het tot een minuut daarvoor nog best heel druk was, was iedereen daarna als sneeuw voor de zon verdwenen. ZE HUILT, WEGWEZEN!!!)

Martha heb je een nieuwe dosering gekregen van medicatie?
Nee.
Heb je nog altijd precies dezelfde als die je eerst had?
Ja.. Of ja.. Een ander merk want mijn verzekering heeft de vorige uit het pakket gegooid dus die kon ik niet meer meekrijgen..
Wanneer ben je daar mee begonnen?
Woensdag maar het zou geen verschil moeten uitmaken zei de apothekersassistent..
En sinds wanneer voel je je zo? Is dat sinds deze week?
Ja..
Martha beloof me asjeblieft dat je geen rare dingen gaat doen, je onmiddellijk met de medicatie stopt en zo snel mogelijk je psychiater opbelt want dit is niet hoe jij bent, die gedachtes die je hebt zijn niet van jou, die komen door de medicatie. Je moet daarmee stoppen en zorgen dat je weer die andere krijgt, dit is echt niet goed. Ik heb veel liever een drukke Martha dan deze Martha. 

En omdat ik toch al bezig was, ben ik daarna anders gewoon maar nóg harder hysterisch gaan huilen.

Ik heb adhd, maar gelukkig hebben ze daar een pilletje voor uitgevonden.

adhd groepstraining

Groepstrainingen zijn een succes.
Voor anderen.
Niet voor mij.
Blijkbaar.

Mijn eerste groepsbijeenkomst verliep niet zoals ik gehoopt had. Ik heb dan wel weer veel dingen over mezelf geleerd waardoor ik donderdag avond eigenlijk alleen maar in de foetushouding op de bank wilde huilen vol zelfmedelijden. Gelukkig is het nu maandag en heb ik drie heel belangrijke plus punten uit de eerste bijeenkomst kunnen halen:

1. Ik kan het in de andere zeven bijeenkomsten niet meer slechter doen, halleluja.
2. Mijn naam heeft iedereen onthouden
3. Ik kan met het grootste gemak in twee seconden een groep van acht mensen volledig op zijn kop zetten en je kunt zeggen wat je wil, maar die gave heeft niet iedereen.

Ik had gedacht dat ik het beter zou kunnen, dat ik mensen wat beter uit zou kunnen laten praten, dat ik best wel twee uur geïnteresseerd naar anderen zou kunnen luisteren zonder zelf de hele tijd de neiging te hebben om erdoorheen te vliegen en dat ik  ook best wel rustig zou kunnen zitten en wachten.

Ergens ging er iets mis. Au. Want alles dat ik gedacht had te kunnen, wilde niet zo lukken wat ervoor zorgde dat ik zeker niet ongezien en ongehoord ben gebleven. Ik kreeg het, zelfs met medicatie, niet voor elkaar om mijn up-tempo aan te passen aan de rest, ik kon mijn mond zeker niet dichthouden, ik onderbrak anderen net iets te vaak en ik werd er meerdere malen op gewezen dat ik toch wel naar anderen moest luisteren.

“Was er iemand tegen mij aan het praten dan?”
“Ja”
“Oh, sorry”

Psycholoog heeft na mijn paniekerige mailtje gezegd me vanaf donderdag te  zullen helpen met remmen van mijn impuliviteit en mijn hyperactiviteit waarschijnlijk om te voorkomen dat of ik, of de rest van de groep ermee stopt en daarnaast waarschijnlijk ook om te voorkomen dat ik na de training in een depressie zit. Dankjewel psycholoog.

Afgelopen donderdagavond heb ik me er bij neergelegd dat ik wel voor de echt adhd heb en dat ik het ook na deze training zal hebben. Adhd maakt mij spontaan, enthousiast, ad rem en soms ook gewoon heel erg druk en als dat alles is dan denk ik dat ik god daar op mijn blote knietjes voor mag bedanken.

 

adhd psychiater 2

Adhd, ik heb het goed te pakken, dat moge duidelijk zijn, waarschijnlijk chronisch.

Bij een nieuwe psycholoog hoort een nieuwe psychiater en daar ben ik gisteren geweest. Kiekeboe. Hij had de pom poms bij zich en de spandoeken hingen aan de muren, go ritalin stond er in roze glitterletters opgeschreven. Hij danste in het rond met een fanfare achter zich aan en had gedacht dat ik met hem mee zou dansen, maar dat deed ik niet. Medicatie zie ik helemaal niet als de beste oplossing. Natuurlijk gebruik ik medicatie ik zou gek zijn om daar geen gebruik van zou maken, maar ik zie het niet als de oplossing.

Hij zal het vast niet verkeerd bedoeld hebben, het was best een aardige man, hij had waarschijnlijk het beste met me voor, maar toen psychiater2 tegen mij zei dat ik een erge vorm van adhd heb, dat ik het zonder medicatie niet ga kunnen en dat ik niet moest denken dat me alles aan zou komen waaien (pardon, je maakt een grapje?! nee, dat zei die echt, au) sloeg ik alle deuren en ramen dicht, de rolluiken gingen omlaag en het leger stormde naar buiten, klaar voor de aanval. Bij mij kwam niks meer binnen, ik was alleen nog maar heel erg verdrietig en gekwetst boos en dat heeft die geweten.

Impulsief: Check. Overduidelijk adhd, geen twijfel over mogelijk, kan haar impulsen duidelijk niet beheersen.

Met natte wangen, open gekrabde nagelriemen en een nieuw recept heb ik de muziek in de auto opengedraaid en heb ik het gaspedaal ingestampt. Holladijee ik heb aadeehaadee.