niet de moezel maar de belgsiche ardennen is onze place to be in 2017

Vorig jaar was onze vakantie een compleet fiasco, ik zat in een uuh “dipje” (lees: ik begon al hysterisch te huilen als ik de dop van de jampot niet open gedraaid kreeg) en vriend T had een kaak ontsteking waardoor we 1 van de nachten in de wachtkamer van de dichtstbijzijnde nightcare hebben doorgebracht.
Terwijl wij ergens in de achterhoek met amper 20 graden door de regen banjerden, bleek het hier in Limburg 30 graden met stralende zomerzon te zijn. Ik heb bij thuiskomst de grond gekust en heb god beloofd dat ik nooit meer zo’n domme dingen zou doen.

Dus
Omdat ik heb gezworen om nooit meer aan vakanties te doen,
gaan we dit jaar toch weer een weekend weg.

Kamperen
Weetjewel
Met een tent
En een luchtbed
En een groep vrienden
En een wc rol voor de toiletten want die blijk je zelf mee te moeten nemen als je gaat kamperen.

De tv en laptop worden ingeruild voor een vuurschaal, marshmallows en een barbecue en ik hoef nog net niet in een beestenvel rond te lopen met een knots in mijn hand.
De buitenlucht schijnt rustgevend te zijn als je adhd hebt en rustgevend vind ik altijd wel klinken als iets hoopvols. Misschien kan dat ontspannen en “meer-bij-jezelf-blijven” dan toch.

Drie douches voor de hele camping en 1 of andere ziekmakende bacterie in de rivier waarin wij eigenlijk zouden gaan kajakken.
Ons geluk kan niet op.

De hele woonkamervloer ligt vol met spullen die je blijkbaar allemaal nodig hebt wanneer je gaat kamperen en ik heb sterk mijn twijfels of dat wel allemaal in mijn auto gaat passen.

Maar vriend T heeft er zin.
En er zijn in de ochtend verse broodjes.
En mijn gitaar gaat mee.
En we zijn met vrienden.
Dus: let’s go!

yoga voor mensen met adhd

Ik ga meedoen aan de yoga avond!
Jij en yoga?
Ja cool he!
Martha die mensen worden helemaal gek van jou..
Neeeee het is een yoga avond voor mensen met a-d-h-d
oh god.. 

Ongeveer een jaar geleden was ik op zoek naar een yoga clubje waar ik me bij aan kon sluiten. Ik vond het een heel goed idee van mezelf maar na wat gesprekken met mensen om me heen besefte ik dat ik misschien wat te onrustig zou zijn voor een yoga clubje. Ik verspreid nog altijd meer glitters en regenbogen dan de gemiddelde eenhoorn dusja.
Natuurlijk ben ik hard op zoek naar iets dat voor rust en ontspanning kan zorgen liefst in plaats van medicatie, maar er is nogal een verschil tussen mensen met adhd en mensen zonder adhd, het beestje heeft niet voor niks een naam gekregen en ik snap dat een Martha in een yoga clubje als storend kan worden ervaren en dus, omdat ik mezelf een nieuwe mislukking wilde besparen, heb ik toentertijd mijn zoektocht naar een yoga clubje gestaakt.

Ik doe nu bootcamp. 
Dat is bijna hetzelfde. 
Alleen dan zonder rust en ontspanning.

Deze maand had het adhd café een yoga avond georganiseerd en dat vond ik dan toch wel de perfecte plek om kennis te maken met het yoga concept omdat ja, het is en avond speciaal voor mensen met adhd. De kans dat dat als een mislukking zou eindigen was gewoon iets minder groot en de vorige keer had ik me ondanks mijn drukte toch heel welkom gevoeld. Ze vinden het daar niet raar als je een beetje drukker bent en je mag er gewoon jezelf zijn. Dat klinkt misschien heel erg vanzelfsprekend, maar dat is het op veel andere plaatsen meestal niet dus hoi. Vriendin K en ik waren er weer bij.

Al wiegend van mijn ene op mijn andere been startte ik met de yoga oefeningen en hoewel ik bij de eerste drie series nog niet zoveel meekreeg en ik nog vooral mijn best deed om zo normaal mogelijk over te komen, kon ook ik na een half uur de oefeningen meedoen zonder die autistische bewegingen erbij. Ik moet toegeven dat ik zelf verbaasd was over de ontspanning die ik voelde en toen we op het einde de bodyscan deden kon ook ik (!!) richting het einde de rust vinden om gewoon te liggen en te bestaan zonder continue de drang te voelen om te bewegen, te denken en geluidjes te maken.

Wow Martha, jij?! 
Ja serieus, ik!

Het voelde echt heel fijn en ik heb nog nooit zo’n ontspannen terugrit naar huis gehad. Na vrijdag ben ik ervan overtuigd dat yoga en adhd gewoon echt goed samen kunnen gaan en dus ben ik sinds deze week opnieuw begonnen met een zoektocht naar een passend yoga clubje.

Als uiteten lijden wordt, komt de frituur als een verlossing.

“Is het niet mogelijk om een andere tafel te krijgen?” Vroeg ik een beetje hulpeloos aan de serveerster. “Nee, dat is de enige vrije tafel die we nog hebben”. Ik keek haar een beetje ongelovig aan omdat er nog zeker 4 tafels vrij waren.
Ik zuchtte diep en liep met een klein beetje tegenzin naast vriendjelief naar de tafel die in het midden van de eetzaal stond.
Niet bepaald adhd proof.
Duidelijk een grapje van god.

Vriendjelief sloeg zijn arm om mij heen, “ach Martha het is toch fijn? Gezellig samen uiteten? Wat maakt het nu uit aan welke tafel dat we zitten?”
Terwijl ik op de stoel ging zitten draaide ik ongemakkelijk van links naar rechts. Het meisje dat achter mij zat moet gedacht hebben dat ik drugsverslaafd was aangezien ik binnen 5 minuten tijd al 7 keer met speedogen achterom had gekeken, ik was nog net niet aan het schuimbekken.
Ze keek me na de zevende keer een beetje boos aan en smoesde vervolgens tegen haar vriend, waarschijnlijk over mij. 
Trut
“Martha, ontspan, het is niet erg, hier zitten we toch ook goed?”
“Huh wat?”
“Ik zei dat we hier ook goed zitten.”
“Ja joh, prima plaats” mompelde ik terwijl ik mezelf voornam om de volgende keer weer gewoon romantisch naar de frituur te gaan, bespaart me een hoop stress.
Terwijl mijn been onder de tafel aan het trillen was probeerde ik me uit alle macht te focussen op de menu kaart, als iedereen nu gewoon heel even stil zou willen zijn zou dat een stuk gemakkelijker zijn.

Na het bestellen van dezelfde gerechten die ik altijd bestel omdat ik nooit de concentratie kan vinden om een menukaart door te lezen, was god uitgelachen van zijn grapje.
Vanuit het niets stonden oma 1, 2 en 3 op van mijn lievelingsplaats. Nog voordat ze hun tas goed en wel om hadden gehangen hing ik al aan het been van de serveerster om te vragen of we asjeblieft van plaats konden wisselen. Ik hoorde het meisje achter mij opnieuw smoezen met haar vriend terwijl ze me aankeek en ik moest mijn best doen om er vooral niet op te reageren.
Met knippende vingers en klappende kaken verplaatste ik mezelf zo normaal mogelijk naar de andere tafel.
Aangekomen bij onze veilige plek in de hoek met vooral veel overzicht en zo min mogelijk prikkels achter en naast mij kwam ik eindelijk niet meer als ervaren speedgebruiker over kon ik eindelijk ontspannen.

Uiteten is toch beter dan frituur.

adhd en plassen, soms lukt dat gewoon niet…

Ken je dat, dat je te gespannen en te onrustig bent om te plassen?
Mocht je je er geen voorstelling van kunnen maken, dan help ik je een handje: je weet dat je moet plassen, je gaat zitten om te plassen en op dat moment…… gebeurt er gewoon helemaal niks. Jammer, leuk geprobeerd, helaas. Je krijgt het niet voor elkaar om te ontspannen want ja, ontspannen is een woord dat gewoon niet in je woordenboek voorkomt.

Als vijfjarige moest ik gaan plassen voordat ik ging buitenspelen, het wilde niet lukken.. Tijdens het buitenspelen mocht ik na heel lang zeuren uiteindelijk naar binnen toe. Ik ging zitten, ik wachtte en.. precies: niks dus… Daarna was het klaar, hoe hard ik ook zeurde ik mocht niet meer gaan plassen omdat ze dacht dat ik de boel zat te bedonderen. Het was onmogelijk voor mij om als vijfjarige uit te leggen dat ik het wel had geprobeerd, maar dat het niet was gelúkt en dat ik dus de hele dag nog helemaal niet had geplast.

Hoe het is afgelopen bespaar ik jullie.
Niemand werd er blij van, dat kan ik me nog herinneren.

Hoewel ik nu niet meer in mijn broek plas, blijft het niet goed kunnen plassen een dingetje.
Mocht iemand het herkennen en er tips voor hebben, dan graag!