de bel-hel

De fysiotherapeut snapte het niet helemaal.

Ik had hun telefoonnummer zelf heus ook wel al op de site zien staan dus als ik ze had willen bellen dan had ik dat wel gedaan. Ik hou alleen niet zo van bellen (lees: ik stotter als een gek als ik een beetje zenuwachtig of gespannen ben) dus had ik besloten om hun mijn vraag te mailen. Met die mail bedoelde ik niet dat ik de informatie graag telefonisch zou willen ontvangen, nee met die mail bedoelde ik dat we anders gewoon via de mail dingen zouden kunnen regelen en afspreken.
Helaas was deze subtiele hint blijkbaar te subtiel.

Hoi Martha, jij had gebeld om een afspraak te maken?
Afspraak?!? nee nee nee ik ik niet ge-uuuuuu-beld ik ge-ge-mmmaild en nee af-af-afspraak wat nee nee nee niet afspraak! 

Ze was even stil en besloot toen dat ze niet gespecialiseerd genoeg was om met zwakbegaafden mij om te gaan.

Oke, ik verbind je even door met een collega die helpt je verder. 

Hallo met M. 
Hoi M met Mmmmmartha
Hoi Martha 
Hoi
….. Dus, vertel.
Ja nou afspraak ik had gemmmmaild maar niet afspraak maar gewoon info en mmmmogelijkheden en gemaild en ik oooohhhh sorry beetje chaotisch nu sorry. Ik dus en toen toen toen zei ze ineens a-a-a-a-afspraak en dus dus ja nu we-ee-ee-ee-eet ik het ook niet niet mmmmmmeer hele-hele-mmmmmmaal zeg maar soort van snap je? 

Ja, met telefoongesprekken lever ik standaard 50 IQ punten in.

Hoewel M gedacht moet hebben dat ik niet helemaal richtig tikte, liet hij dit aan de telefoon niet merken. Met zijn zen-stem legde hij heel kalm uit wat er zou gaan gebeuren en waarom een afspraak maken nodig was. Toen we de afspraak hadden gemaakt vertelde hij me met dezelfde zen-stem wat ik mee moest nemen. Die kerel is hartstikke adhd-proof dat was duidelijk.

Vanavond om 18:00 uur heb ik een afspraak met J.
J is de kinderfysiotherapeut van de praktijk.

Ik zei toch dat ik met telefoongesprekken standaard 50 IQ punten inlever.

adhd: stotteren is ook een manier van spreken

Dus: overval me, laat me iets vertellen, voeg wat mensen toe en voer de spanning op. Tadaa. Adhd tot de max, wat een succes.
Het liefst wil ik mijn eigen haren uittrekken, de randjes van mijn vingernagels zijn alweer aan het bloeden, korstjes van oude wondjes trek ik opnieuw open en de plaat hangt vast, alweer. Ik zie iedereen naar me kijken, ze zijn al niet eens meer verbaasd. Ik weet heus wel wat ik moet vertellen maar ergens wil het gewoon niet lukken want er zijn teveel woorden, teveel zinnen en teveel gedachtes die ik gewoon niet meer gestuurd kan krijgen en dan gebeurt het, alweer…

“nou, wat wat wwwwwwwat ons is is is is opopopgevvvvvallen is dat dat dat dat dat” veel verder kom ik niet want ik zie alleen nog maar iedereen kijken. De paniek is al lang en breed bij me ingeslagen, het heeft mijn keel dichtgeknepen en walst nog eens extra door de chaos in mijn hoofd heen. Ik probeer het opnieuw en opnieuw, ik neem een pauze, ik haal adem ik probeer mezelf te vermannen ik kijk paniekerig om me heen alsof ik door 3 reuzen en een draak word aangevallen terwijl mijn trouwe eenhoorn net is doodgestoken door kapitein haak, iedereen ziet me stoeien met mijn woorden en ik vind mezelf een behoorlijk beroerde pedagoog, ik heb mezelf weer mooi bewezen..
Het drama duurt een paar minuten maar het voelt als anderhalf uur, met heel veel horten en stoten weet ik uiteindelijk toch mijn mini verhaal te vertellen en ja dan verdwijnt de chaos net zo snel als dat die gekomen is en blijft er alleen een dof gevoel over. De pijnlijk bekende gedachte van “zie je nu wel, jij kunt dat niet” neemt het van daaruit over. Au.

Moet ik nu balen omdat mijn hoofd nog altijd met alle informatie in mijn hoofd blijft goochelen zonder dat ik daar iets aan lijk te kunnen doen of moet ik trots zijn omdat ik toch ben doorgegaan en uiteindelijk dat wat verteld moest worden heb verteld.. Ik weet het niet zo goed, een beetje van allebei misschien..

Holladijee, ik heb adhd.

sollicitatietraining

Dat ik een beetje raar ben, dat weet ik, ik maak er geen geheim van, dat maakt het alleen maar ingewikkelder. Zet me in een groep, maak het lekker ongemakkelijk stil en voer de spanning een beetje op: Tadaa, daar is je gratis attractie.

Gister was de eerste bijeenkomst van de sollicitatietraining. Geheel vrijwillig deel ik eraan mee omdat ja…. een beetje oefening leek me in mijn geval niet verkeerd.
Het is ook goed dat ik eraan deelneem. Iedereen die denkt dat die slecht is in het voeren van dergelijke gesprekken kan na gisteren denken: “Ach het kan nog altijd erger”. Gelukkig dat ik die bijdrage heb kunnen leveren.

Ik ben Martha (Ennnnn daar gaan we weer: we detacted an error and we are gonna shut the system downnnn) en en en en ik ik uuuhhhh ja met kinderen en ontwikkeling ennn ik ook en en en en enthousiast en ja uuuhhh dddoo-oo-oo-oorzetter haha oke ja dat was hem weer, laat maar, ik ga anders maar weer zitten en doe alsof dit nooit is gebeurt. Ik sla de feedback ronde over, lalalalaaaa, volgende.

In de praktijk ben ik goed, alleen, klein detail, zodra ik zenuwachtig wordt is de samenwerking tussen mijn hoofd en mond ver te zoeken alleen wat klanken en losse woorden weten zich een weg door de chaos te banen. Leuk geprobeerd Martha. Dacht jij even dat je dat ging lukken hé! Ha!!!

Voordeel van dit soort ervaringen is, dat het vanaf daar alleen maar beter kan gaan, ik kan vanaf dit punt alleen nog maar groei laten zien. Dus kom maar op met die training.